Άντε και του χρόνου..(του Αντώνη Κουκλινού).

Παραμονές πρωτοχρονιάς, κοντό και πχιός δε θέλει,
να ξαναζούσε στο χωργιό, νά ναι μικιό κοπέλι.
Τα χρόνια που βαστούσαμε, τα έθιμα τα ήθη,
απού ‘βλεπες χαμόγελα, παντού σε κάθε σπίτι.
Οι γειτονιές με μυρωδιές, αυλές ασβεστομένες,
αρχοντοπούλες να περνούν, ομορφοστολισμένες.
Τα τζαναβάργια να χτυπούν, τσι πόρτες και να λένε,
του ζευγολάτη κάλαντα, που εδά δε ντα κατένε.
Τσι καμινάδας ο καπνός, απάκι να μυρίζει,
και το τσικάλι στη φωθιά, σίγλινα τσιγαρίζει.
Να μα σε δίδουνε ευχές, για τσι καλές μας χέρες,
παπούδες και γιαγιάδες μας, ετουτεσές τσι μέρες.
Εμείς που εμεγαλώσαμε, ετσά στα παιδικά μας
φταίμε που δεν κρατήξαμε, ψηλά τα ιδανικά μας…κουκλινός